اخترشناسان به تازگی کشف کرده‌اند کهکشان‌ها نیز مانند ستاره‌هایی که از دل کهکشان به بیرون پرتاب می شوند تا برای همیشه در تاریکی فضای میان‌کهکشانی شناور باشند، دچار نوسانات گرانشی مشابهی شده و از خانه خود تبعید می‌شوند.
براساس گزارش دیسکاوری، اخترشناسان تاکنون 11 نمونه از چنین کهکشان‌هایی را شناسایی کرده‌اند، ساختارهایی که تحت تاثیر نوسانات شدید گرانشی از خوشه خود به بیرون رانده شده و در فضای میان‌کهکشانی معلق و آواره می‌شوند.
به گفته ایگور چیلینگاریان اخترشناس مرکز اخترفیزیکی اسمیتسونیان، این کهکشان‌ها آینده‌ای تنها خواهند‌داشت زیرا از خوشه‌ای که زمانی خانه‌شان بوده، تبعید شده‌اند.
ستاره‌های فراری ممکن است به دلیل بالاتر بودن سرعت حرکتشان نسبت به سرعت گریز کهکشان، از خانه بیرون رانده شوند. مانند راکتی که از چنگال نیروی گرانشی زمین می‌گریزد. سرعت گریز تنها زمانی قابل عبور است که جسم به سرعتی بالاتر از 11.2 کیلومتر در ثانیه داشته‌باشد. این سرعت در مورد ستاره‌های تبعیدی از کهکشان راه شیری باید 537 کیلومتر بر ثانیه باشد.
براساس ارقامی که گفته‌شد، تصور سرعت گریز یک کهکشان برای خروج از خوشه‌اش کمی غیرقابل تصور است، سرعتی بیش از سه هزار کیلومتر بر ثانیه که البته میزان این سرعت با جرم خوشه کهکشانی در ارتباط مستقیم است.
11 کهکشان تبعیدی به صورت اتفاقی توسط چیلینگاریان و همکارش در موسسه مطالعات اخترفیزیکی و سیاره‌شناسی و دانشگاه مسکو کشف شدند. این دو دانشمند درحال جستجو در میان داده‌های علمی به دست آمده از رصد‌خانه مجازی برنامه جستجوی آسمان تاریک برای یافتن کهکشان‌های برخوردی بیضوی بودند که متوجه حضور این کهکشان‌های دورافتاده و سرگردان شدند.
این کهکشان‌های کوچک بسیار کمیابند اما دانشمندان توانستند از میان 200 کهکشان برخوردی بیضوی که تا پیش از این ناشناخته بودند، 11 کهکشان تبعیدی را کشف کنند که با سرعتی بسیار زیاد در حرکت بودند.
گفته می‌شود کهکشان‌های بیضوی از کهکشان‌های بزرگتری متولد شده‌اند که تحت تاثیر کشش گرانشی کهکشان های همسایه قرار گرفته‌اند، از این رو انتظار می‌رود کهکشان‌های بیضوی در کنار کهکشان‌های بزرگتر میزبان متمرکز باشند.
اخترشناسان معتقدند همان مکانیزم گرانشی که موجب فراری دادن ستاره‌ها از کهکشان میزبانشان می‌شود در تبعید کهکشان‌های بیضوی کوچک از خوشه‌هایشان نقش دارد. یکی از نظریه‌های مطرح درمورد ستاره‌های فراری، درمورد ستاره‌های دوتایی است که یکی از آنها توسط سیاهچاله کهکشان بلعیده می‌شود و در نتیجه ستاره جفت به بیرون از کهکشان پرتاب می‌شود. این موضوع در مورد کهکشان‌ها به این گونه توضیح داده می‌شود: کهکشانی بزرگ با کهکشان همراه یک کهکشان بیضوی برخورد می‌کند و به این شکل، همزمان با ترکیب دو کهکشان دیگر، کهکشان بیضوی به بیرون از خوشه پرتاب شده و سفر طولانی و بی‌نهایت آن در بیکران هستی آغاز می‌شود.
