هر شهر و منطقه ای ویژگیهای خاص و منحصر بفردی دارد که به نو عی هویت آن را تشکیل می دهد.با نگاهی به تاریخ مکتوب آذربایجان،منطقه ی باسمنج با دارا بودن سابقه ی دیرین در سکونت و کار و فعالیت به جهت موقعیت طبیعی و انسانی خویش جزو مناطق تاثیر گذار وپرتردد محسوب شده است.
از منظر جامعه شناختی،از جمله عوامل تاثیر گذار بر روابط اجتماعی و شغلی بر ساکنان یک منطقه،موقعیت جغرافیایی محل است.شهر باسمنج به دلیل قرار گرفتن در مسیر دسترسی به تبریز و راه ترانزیای تبریز -تهران تحت تاثیر این موقعیت چهره ی شغلی و کسب و کار خاصی پیدا کرده است.
با نگاهی به وضع کنونی این شهر ،برخی فعالیت ها مثل مشاغل مرتبط با رانندگی جاده ای و حمل و نقل بین شهری متاثر از قرار گرفتن این شهر در مسیر ارتباطی جاده ای مرکز با شمال غرب کشور است.با یک‌حساب سر انگشتی میتوان دید که علی رغم بکار گیری سرمایه های قابل توجه در این بخش در کنار کار طاقت فرسای رانندگان زحمت کش شهرمان،نه در ایشان و نه در سایر همشهریان احساس نسبی از رفاه و سود آوری این شغل وجود ندارد.و یا در بخش دیکری مانند صنعتگران کوچک و متوسط باسمنج هم رشد آنچنانی دیده نمیشود.و یا در بخش کشاورزی که آب این‌منطقه به مصارف شهری تبریز اخاصاص یافت و زمین های منطقه موقعیت کشت و ذرع را از دست دا د و البته گران شدن قیمت زمین مالکان آنها را ترغیب به فروش و تبدیل به کاربری ویلا و .....کرد و همگی این ها دز یک چیز مشترک هستند و آن هم عدم نفع همگاتی و منطقه ای برای ساکنان منطقه و رشد ناهمگون اجتماعی و اقتصادی آن ها را رقم‌زده است.
واقعا چرا با این همه ظرفیت و استعداد مادی و انسانی.،عایدی اندکی نصیب باسمنحی ها می شود؟مشکل کجاست؟راهکار چیست؟بنده تا حد توان همیشه از خودم سوالات فوق رو پرسیده ام و در نوشته های قبلی هم‌این دغدغه رو با شما همشهریان عزیز در میان گذاشته و استدعا دارم بنده را در این‌مسیر با پیشنهاد و انتقاد های ارزشمند همراهی فرمایید.اما از جمله دلایل بروز این‌مشکلات ،عدم درک متقابل و فرهنگ سازی است.
فرهنگ ارزش گذاری به افراد صاحب سرمایه و کار آفرین در ما ضعیف است.چندی پیش میهمان فرمانداری محترم شهرستان شبستر بودیم و به دیدن روستای شانجان رفتیم.جالب بود که شانجاتی های مقیم تهران شروع به سرمایه گذاری در این روستا جهت جذب گردشگر کرده اند.باسمنج سرمایه گذار دارد ولی حمایت مردمی را ندارد!صاحب سرمایه منصف وقتی در شهر و منطقه ی خود سرمایه گذاری میکند قابل احترام است و باید حمایت شود.منطقه ی ما به جای سرمایه گذاری خود اهالی در بخش گردشگری،که سود مستمر برای سرمایه گذار و اشتغال مردم‌منطقه دارد،زمین ها و باغ ها رو واگذار میکند که فقط سود آنی دارد و از نفع جمعی به دور است!شاید روزی برای گذران یک عصر جمعه از کسی که زمینمان را به او فروختیم بلیط تهیه کنیم!مناطقی از کشور از نظر اشتغال و رفاه موفق هستند که سرمایه گذاری اهالی آن در بخش تولید و خدمات بوده و نه فروش قطعات زمین!پس یکی از راه حل ها حمایت از همشهریان علاقمند سرمایه گذاری در بخش های کوچک‌تفریحی مانند رستوران،سفره خانه ها،و ...است که در گذشته کاملا غفلت شده است.در نقشه ی آمایش سرزمین هم‌منطقه ما مسکونی و تفریحی تعریف شده است.
بی تردید ایجاد پویش سرمایه باسمنجی در خدمت بلسمنج میتواند از مشکلات اشتغال بکاهد.نکته ی دیگری که تهدیدی برای سالم‌ماندن بافت اجتماعی باسمنج ضرورت دارد ،مهاجرت های به مقصد این شهر است که حاشیه نشینی های آسیب زا را باعث گردیده است.
عزیزان سالم ماندن محل زندگی و حفظ اصالت آن همکاری همگان را میطلبد چه مالکان خانه ها و چه املاکی های عزیز که در هنگام‌مراجعه ی افراد سایر شهر ها جهت اجاره و سکونت در باسمنج کمی حساسیت به خرج دهند .البته هیچ قانونی در این خصوص نیست اما دقت در این‌مورد ،در حفظ اصالت شهر کمک خواهد کرد.
مثالی میزنم شماکافی است مثلا در یکی از روستا های اطراف اسکو اقدام برای اجاره خانه کنید، مشاهده خواهید کرد که چقدر حساست به خرج‌میدهند چرا که همگی همت میکنند تا اجتماع محله آسیب نبیند. کار هایی از این قبیل با توصیه و فرهنگ سازی امکان پذیر است.در باسمنج که اتحاد و همدلی مردم در موارد متعدد همچون مراسم مذهبی که واقعا شهر ما افتخار ی برای آذربایحان است،ویا مراسم‌ترحیم ،بسیار بالاست،چرا همدلی و اتحاد برای استفاده از امکانات منطقه زیاد نیست؟به نظر می رسد نقش معتمدین محلات شهر و امنای هیئات مذهبی،اهالی فرهنگ و قشر دانشجو اعم از خواهران و برادران،ریش سفیدان خوش فکر ومتعصب شهر و محل در ایحاد این‌پویش و فرهنگ سازی ،بسیار مهم است.
بپذیریم که داشتن شهر و محل سکونت با عیار خوب همکاری همه ی مردم را می طلبد به دور از تنگ‌نظری ها،و خدای ناکرده ناشیانه عمل کردن ها.امید است در آینده منطقه ی باسمنج فقط بعنوان زمین مر غوب که دست واسطه های نا انصاف و زمین خواران‌حرام‌خوار دست به دست میشود ،نگریسته نشود بلکه نگاهی ازسر یافتن استعداد ها و زمینه ی افزایش کار آفرینی باشد.
بیایید به باسمنجی بودن خود افتخار کنیم.والسلام.
نوشته شده توسط:
محمد باقر واصلی
