خودتان را معرفی کنید:
درود و عرض ادب،بنده امیرحسین آهنگری متولد چهارم اسفند ماه سال1378هستم. ساکن تهران و اصالتا اهل خراسان شمالی می باشم. آخرین فرزند خانواده هستم.لیسانس معماری داشته و بسیار به رشته و شاخه های هنری علاقه مند ام.در رشته های ورزشی بسیاری فعالیت داشته و ورزش مورد علاقه ام فیتنس می باشد و در حال حاضر نیز مشغول فعالیت به طور حرفه ای در فیتنس استایل هستم.
چطور شد که بین هزاران نفر شما توانستید در تست بازیگری(جناب آقای نیما هاشمی)قبول شوید و شما را بپذیرند؟
در صفحات مجازی با فراخوان ایشان روبه رو شدم و از آنجا که به دنبال چنین موقعیتی بودم،تصمیم به شرکت در فراخوان گرفتم تا شانس خود را امتحان کنم.مراحل بسیاری را طی کردم تا به لطف خداوند توانستم در تمامی مراحل با موفقیت روبه رو شدم.
مشوق اصلی شما چه شخصی بوده است؟
خواهر بزرگم بسیار در این مسیر من را تشویق به پیشروی کردند و همیشه نقش حامی را برایم ایفا کردند تا در نهایت بتوانم با قدرت بیشتری پا به این عرصه بگذارم.بنده م دوستانی محدود دارم که با مشورت با آنها تصمیم گرفتم تا در این مسیر قدم بردارم.
شما دوست دارید با کدام بازیگر چهره و در چه سبکی،در آینده هم بازی شوید؟
تمامی بازیگران سرزمینم برایم ارزشمند هستند و هر شخصی در حرفه و سبک خود بی نظیر است.هر بازیگر ایرانی و خارجی سعی بر ایفای بهترین نوع شخصیت خود را دارد و این امر باعث می شود تمامی سبک ها و ژانر ها بهترین در عرصه خود باشند.
چطور شد که شما به بازیگری علاقه مند شدید؟
بنده از دوران کودکی علاقه بسیاری به کار های هنری از جمله هنر های نمایشی داشته ام و اکنون که این فرصت برایم پیش آمده تمامی تلاش خود را به کار خواهم گرفت تا از موقعیت پیش آمده بهترین استفاده را داشته باشم.
بیشترین لذت در این حرفه زنده کردن شخصیت ها و ارتباط با مخاطب است که بالاترین لذت را دارد.زمانی که ببینم مخاطب بنده از ایفای نقش من نهایت لذت را برده است و یا تحت تاثیر کارم قرار گرفته است،احساس می کنم تمام تلاشم ارزشمند بوده است.چالش های پیش رو در بازیگری علاوه بر استعداد،نیاز به تمرین بسیار و توانایی مدیریت،احساسات و انعطاف پذیری دارد.یکی از چالش های سخت رقابت بالا و پذیرش نقدها است.برای بازیگری موفق شدن باید همیشه تمرین کرد و اعتماد به نفس داشت و از فرصت های کوچک برای یادگیری استفاده کنیم.مهمتر از همه باید صبوری کرد و ناامید نشد.
گفتگو توسط:آرزو مرادی نیا