نسرین و نسترن محجل خواهران دو قلوی پرستار تبریزی که این روزها در صف اول خدمت رسانی به بیماران کرونا در تلاش هستند در سال 1376 از یک خانواده فرهنگی در تبریز متولد شدند و تمامی مراحل تحصیلی را در یک کلاس و در یک رشته با نمرات درخشان و با درجه ممتازی به اتمام رساندند و بعد از از فارغ التحصیل شدن در رشته پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در نهایت در بهمن 1398 به عنوان پرستار در بیمارستان امام رضای تبریز مشغول شغل مقدس پرستاری شدند و اکنون در این بیمارستان به عنوان پرستاران دوقلوی در صف اول مبارزه با ویروس کرونا عاشقانه و با علاقه قلبی مشغول پرسناری از بیماران به ویژه بیماران کرونایی هستند.
آنها معتقدند که اولین چیزی که مهم است، دادن آگاهی لازم به شخص در ارتباط با بیماریش است و باید به بیمار تفهیم کرد که ابتلا به این بیماری به منزله پایان راه نیست و امیدواری تنها سلاحی است که می تواند انسان را در تمامی مشکلات زندگی اش محافظت کند. آنها می افزایند:از اینرو در کار پرستاری معتقدیم که قدم بعدی که باید توجه کرد این است که آگاه بود که بیماری در کدام مرحله قرار دارد و امکان ادامه حیات تا چه حد میسر است.
خواهران محجل تاکید میکنند:باید به فرد بیمار هم آگاهی داد و در اکثر موارد پیشرفت یا توقف بیماری به اقدامات فرد بستگی دارد و در واقع بیمار را به مقاومت هرچه بیشتر در برابر بیماری تشویق می¬کنیم و یادآور می شویم که تابحال افرادی بوده اند که توانستند به این بیماری های هر چند سخت غلبه کنند. حمایت روانی در این بیماران در کنار مداوای جسمی نقش خیلی مهمی دارد.
خواهران پرستار تبریزی میگویند:ما معتقدیم که همدلی بین بیمار و پرستار در درمان سریع بیماری نقش بسزایی دارد چرا که ما سنت ایرانی مان همواره سخنان بزرگان و شاعران زیادی داریم که ما را به همدلی با همنوع مان تشویق می کنند: این شعر زیبای سعدی را همیشه در ذهن مان داریم:
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی
نوشته شده توسط:امید شرکت تبریزی
